Nieuw!

De KRACHT VAN ONS GEDACHT -Alles pakken ze ons af, nu ook de kracht van ons gedacht. Artificiële intelligentie is een nieuw orgelpunt in onze miserie. Het begon lang geleden met onze slagtanden. We zijn ze kwijt. Bijtvermogen nul, geruild voor vuur en kookkunsten. Voortaan is alles mals.

Spieren hebben we ook niet meer, ingeleverd na de industriële revolutie, ocharme voor de PK van een stoommachine. Inmiddels bewijzen patsers alleen nog hun nut in de Basic Fit en op Sporza.

Rekenkracht? Verkocht aan Texas Instruments. Wie nog wortels uit het hoofd kan trekken, loopt achter op de tijdrekening. Oriëntatie? Is een kwestie van satellieten. Geheugen? Afgeschaft sinds Google. Vriendschap? Uitbesteed aan Facebook. Goede smaak? Zit bij Spotify. Andermans hartjes zijn de nieuwe pest. Herejezus, de rotzooi die een mens wordt aanbevolen als iemand uit het gezin het algoritme heeft bezoedeld met persóónlijke smaak!

Artificiële intelligentie neemt ons hele wezen over. Het enige wat ons binnenkort nog wordt gegund, is hulpeloosheid. Nieuwe diersoort worden wij: homo miserabilis miserabilis, met onnozele hoektandjes ook nog. Het is janken. Het is jiemeren. Want de kracht van ons gedacht is in gevaar. Wij dreigen onszelf te verliezen, aan software – en als we niet oppassen aan Chinese software.

Dwaling is het. De kracht van ons gedacht staat al duizenden jaren als een huis. Alles blijft bij het oude. Het geweeklaag over AI laat zien wat wij in wezen zijn: arrogante apen. Wij leren niks. Wij onthouden niks. Altijd, altijd, altijd menen wij exclusieve tijden te beleven. Geschiedenislessen zijn een oude pest. Schaf ze af! Ze vreten aan ons gevoel van eigenwaan.

Misschien is het een goed idee om af en toe geen vertrouwen hebben in ons eigen gedacht. Tenslotte is denken iets wat we zelf niet snappen. Het is geknetter van honderd miljard neuronen, tienduizend keer in verbinding met andere neuronen. Honderd chemische stoffen komen daarbij vrij! Wie ze zonder te googelen allemaal kan opsommen, durft vast niet meer te geloven dat zijn gedachten een persoonlijke verdienste zijn, of toch niet op alle dagen van de week. Artificiële intelligentie is een soort van pretentie, typisch voor mensen. Niemand pakt ons dat ooit af. _{^{>> gepubliceerd in De Standaard}}